Donderdagmorgen hebben we de geboortestad van ons mam verlaten, Jakarta. De rondrit door de stad bracht veel herinneringen bij mam naar boven. Straten, namen en bepaalde gebouwen herkende ze meteen. Das toch wel bijzonder na 67 jaar! Ook heeft ze met enkele bewoners en mensen van het project in haar moederstaal gesproken. Langzamerhand kwamen steeds meer woorden in het geheugen terug en Sophia en ik hoorden het met verbazing aan. Ze geniet, vaak in stilte, met volle teugen! Haar geboortehuis staat er niet meer maar hier even terug te zijn is voor haar al voldoende. Prachtig, we genieten!!! ' sAvonds gaat ze vroeg op bed, moe van alles. Wij blijven gezellig met een groepje op het terras. Het is hier om 18.00 uur donker maar de temperatuur is nog hoog. Gezellig, wat Bintangs erbij. En iemand moet toch het licht uitdoen, toch?! Van Jakarta zijn we naar de Plantentuin in Bogor gereden. Dit is een soort Keukenhof maar dan zonder bloembollen maar met veel bijzondere planten, bomen en bamboesoorten. Natuurlijk moesten moeder en dochters op de foto in een bedjak. Daarna reden we door naar Bandung, naar de plaatselijke muziekschool. Hier krijgen 300 kinderen muziekles op voornamelijk slagwerk-instrumenten. Elke dag om half 4 geven 60 kinderen een concert en dat dus 5 dagen in de week. Geweldig om mee te maken en behoorlijk muzikaal ook. Jaloersmakend! Ik wou dat we dit in Stynsgea hadden :) Vanmorgen hebben we de bus verruild voor een trein. Een prachtige tocht van 5 uren gemaakt door het geweldige landschap. Rijstvelden, kleine dorpjes en rubberplantages trokken aan ons voorbij. De fotocamera hadden we constant in de aanslag want er is zoveel moois dat je thuis wilt laten zien! We zagen bij de vele huisjes kleding buiten hangen, over een touwtje of over de heg. We zijn er nog niet achter of dit de was is of een veredelde kledingkast. Het zou beide kunnen. Het ultieme vervoermiddel is hier een brommertje om je snel van a naar b te brengen. Verkeersregels hebben we niet ontdekt, de brutaalste heeft gewoon voorrang. Ook heeft onze buschauffeur een bijrijder. Die zorgt dat we via nauwe steegjes ergens komen door de halve straat af te zetten of brommertjes te verplaatsen die lukraak staan geparkeerd. Of hij stopt een verkeersregelaar war geld toe zodat wij voorrang krijgen. Moet je in Nederland es proberen! Sophia en ik hebben veel Opa Nowack-mannetjes gezien (dat is de vader van ons mam). Van die typische oude Indo-mannetjes getekend door de zon en het leven. Ik heb een paar foto's geplaatst om jullie een indruk te geven. In het echt is het mooier en indrukwekkender. Hier beleef je echt de geuren, de kleuren en de mensen. Niet uit te leggen maar misschien lukt dat toch enigszins door mijn verhalen en foto's!