Gisteren zijn we verkast van Purwokerto naar Semarang. We moesten een afstand van 230 km overbruggen waar we 7 uren over hebben gedaan. Dat we zolang onderweg waren heeft te maken met het feit dat we reden over een B-weg, zoiets als de weg van Surhuisterveen naar Buitenpost maar dan smaller en zonder verkeersstrepen en onderweg zijn we een paar x gestopt om foto's te maken. Het was een prachtige busreis, de weg liep dwars door kleine dorpjes en gehuchten en ging berg op berg af. We hebben genoten van de authentieke dorpstaferelen en van de schitterende natuur. Je zou denken; als ik 1 rijstveld heb gezien heb ik ze allemaal gezien maar niets is minder waar. De natuur hier kent zoveel verschillende kleuren groen ...onvoorstelbaar. Je hebt het frisse felle groen van jonge aanplant en het geelgroene van rijsthalmen die klaar zijn om te worden geoogst. We zagen palmbomen, bananenbomen, kaneelbomen, velden met uien, pepers en theeplantages. Er liepen stromende beekjes rond de sava's en er waren vergezichten die zo uit een film leken te komen. Schitterend om te zien dus het fototoestel draaide overuren. Alles wat hier groeit en geschikt is voor consumptie wordt met de hand verwerkt. Dit gebeurt al generaties lang, er komt geen machine aan te pas. En alles, van wortel tot blad wordt wel ergens voor gebruikt. Als voorbeeld de tabak. De tabaksplant komt hier veelvuldig voor. Als de plant de juiste hoogte heeft bereikt worden de bladeren met de hand geplukt en gewassen en in repen gescheurd. Deze natte stukken worden op grote platen gelegd in de zon om te drogen. Regelmatig worden de repen met een stokje omgedraaid totdat alles goed droog is en klaar is voor verdere verwerking. Grote bamboemanden worden van binnen bekleedt met gedroogde bananenbladeren en daarop komt de gedroogde tabak. De bladeren worden als een soort deksel dichtgevouwen en dan is het klaar voor transport voor de sigaretenfabriek. En dit hele proces gaat dus met de hand waarbij hele families van klein tot groot meewerken. Van de Arbo-wet hebben ze hier nog nooit gehoord en vast ook niet van arbeidstijden! Als de zon hoog staat is het pauze en als de zon onder gaat is het bedtijd ....of zoiets! Via de foto's zie je dit proces in beeld. Vandaag waren en morgen zijn we te gast bij alweer een bijzonder project van Stichting Pikulan. Hierover zal ik morgenavond schrijven. (Het tijdsverschil is overigens 5 uur met Nederland, wij lopen hier voorop)